این متن زیبا یکی از آهنگ های رضا یزدانی به نام حرف های بی مخاطب هست

مثل خاطرات بد کردار...تو سرم مثل بوق ممتد شو

با خودت جور تازه ای تا کن...با بدی جور تازه ای بد شو

مثل حرف های بی مخاطب باش

تو سرم مثل پنکه میچرخی...دم بکش رو اجاق چشم من

آب خوش تو گلوی من جا خورد...وقتی چشم های من تورو دیدن

مثل فیلم های بی سرانجامی

طی کنم بی خیالیه چی رو... توی این شبای بی خوابی

بعد از این زبام های دروغ...قرص های تشدید بی تابی

نگران نباش ...حل میشه

واسه من مثل آب رو آتیش... مثل تب کردن گل یخ باش

جستجو کن اتفاق منو...توی این جهان بی کنکاش

مثل سایه با من همه جا

چی می دونی از گذشته ی من...توی دنیا له و لورده شدم

اگه اربابهایی هم بودن...من برای خودم یه برده شدم

لای تقویم حسمو وا کن

مثل اعتراض نطفه ببند...روی نت های کوک بی اعصاب

دنیا رو آب میبره امروز...پاشو ،پاشو،پاشو از خواب

مثله حرف های بی مخاطب باش

نگران باش حل نمیشه

دیشب باران قرار با پنجره داشت

روبوسی آبدار با پنجره داشت

یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد.

چک چک ،چک چک چکار با پنجره داشت

(قیصر امین پور)

به تو می اندیشم           ای سرا پا همه خوبی،            تک و تنها به تو می اندیشم.

همه وقت          من بهرحال که باشم به تو می اندیشم.

تو بدان این را،تنها تو بدان         تو بیا          تو بمان با من،تنها تو بمان

جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب          من فدای تو،بجای همه گلها تو بخند.

من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است          

                                                    آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش.

(فریدون مشیری)

پاییزیک شعر است

یک شعر بی مانند

زیباتر و بهتر

از آنچه میخوانند

پاییز تصویری

رویایی و زیباست

مانند افسون است

مانند یک رویاست

سحر نگاه او

جادوی ایام است

افسونگر شهر است

با اینکه آرام است

او ورد میخواند

در باغ های زرد

می آید از سمتش

موج هوای سرد

با برگ می رقصد

با باد میخندد

در بازی اش با برگ

او چشم میبندد

تا میشود پنهان

برگ از نگاه او،

پاییز میگردد

دنبال او هرسو

هرچند در بازی

هرسال، بازندست

بسیار خوشحال است

روی لبش خندست

من دوست میدارم

آواز هایش را

هنگام تنهایی لحن صدایش را

مانند یک کودک

خوب و دل انگیز است

یا بهتر از این ها

پاییز پاییز است